Hubert von Tiele-Winckler uważał pałacyk w Miechowicach za zbyt mało okazały, jak na siedzibę tak bogatego rodu. Dlatego też zainaugurował przebudowę budowli w latach 1855-59. Do nowego projektu zatrudniono poważanego berlińskiego projektanta – Richarda Lucae. Wkład w ostateczny wygląd pałacu mieli także budowniczowie Nottebohm i Koeppen, którzy dokonywali zmian w projekcie na etapie budowy. Po przebudowie rezydencja bardzo się rozrosła, od wschodu i zachodu dobudowano dwa okazałe skrzydła. Budowla posiadała trzy duże wieże, najwyższa zwana „Jaskółczą” oraz „Prochową” i „Wodną”, w której mieścił się zbiornik wody dostarczanej pompami z podziemi kopalni „Maria”. Całość została utrzymana w stylu neogotyckim, wzorowanym na angielskim, XVI –wiecznym, stylu Tudorów. Przed samym budynkiem mieściła się fontanna z rzeźbą „Chłopca z łabędziem” autorstwa Theodora Kalidego.
