Rezydencja ze swoimi, balkonami, wieżyczkami, kolumnami i zdobieniami zaczęła przypominać średniowieczny zamek, tak też była potocznie nazywana przez miejscową ludność. Pałac otoczony był ogrodem, który przebudowywano w tym samym czasie co pałac, w park krajobrazowy w stylu angielskim. Za projekt odpowiedzialny był Gustawa Stolla z Królewskiej Akademii Leśnej w Prószkowie koło Opola. Z okazji narodzin kolejnych dzieci, Tiele-Wilklerowie sadzili w ogrodach dęby, z wyrytymi w korze ich imionami. Do dziś przetrwało pięć z dziewięciu dębów. Przy rezydencji znajdowały się ogród zimowy, oraz szklarnie. O majątku Tiele-Wincklera pisze Norbert Bonczyk w „Starym kościele miechowskim”
