Osiedla patronackie powstawały nie tylko z powodu konieczności zapewnienia robotnikom miejsca zamieszkania: były elementem polityki pruskiego rządu. Państwo z jednej strony zabezpieczało swój byt rozwijając przemysł, z drugiej – ludnością napływową z innych niemieckich krajów kolonizowało Śląsk. By zrealizować te cele tworzono specjalne prawo – Ustawa Osiedleńcza i Budowlana z 1904 roku nakładała na pracodawców wyraźny obowiązek zapewnienia mieszkania pracownikom (zwłaszcza wykształconym). Ale już wcześniej przemysłowcy najważniejszych górnośląskich rodów: Giesche, Donnersmarck, Schaffgotsch czy Ballestrem podnosili atrakcyjność swoich kopalń, hut i fabryk proponując nie tylko całe osiedla familoków, ale także obudowując je infrastrukturą punktów usługowych, szkół, przedszkoli, instytucji kulturalnych.
