Około trzech czwartych deportowanych trafiło na Ukrainę – do obwodu donieckiego (wówczas – stalińskiego), dniepropietrowskiego, kirowogradzkiego, odeskiego oraz woroszyłowskiego. Inni pojechali na Syberię (obwody: nowosybirski, irkucki, kemerowski) i do Kazachstanu (obwód karagandzki oraz aktiubiński). Miejscem przeznaczenia transportów były też: Gruzja (tam kierowano robotników do budowy zapory), Białoruś (wydobywanie torfu) oraz Kamczatka. Zdarzało się i tak, że robotnicy trafiali do ZSRR w ślad za maszynami ze swoich fabryk: wpierw wywieziono kompletne wyposażenie zakładu, potem zaś – dostarczono ludzi, którzy wcześniej, jeszcze na Górnym Śląsku przy maszynach tych pracowali.
