Góra jest Księża ponieważ przez całe wieki należała do Kościoła. Dopiero w 1836 roku, po regulacji okolicznych gruntów, radzionkowski proboszcz utracił kontrolę nad wzniesieniem. Księża wielokrotnie narzekali później na ten stan rzeczy: obszar bogaty w kamień wapienny mógł być dla nich źródłem zysku lub bardzo korzystnej zamiany. Od 1887 roku na zboczu Księżej Góry urządzono jednak podległy kościelnej władzy cmentarz – ksiądz Knosała przypuszczał, iż była to przed wojną najwyżej położona nekropolia w całym województwie. W związku z konfliktami wyznaniowymi, wojnami czy niesnaskami na tle narodowym rola księży w Radzionkowie była znacząca. Wieś, później zaś miasto miało zresztą bardzo wielu wybitnych duszpasterzy – wielu z nich po opuszczeniu miejscowości sprawdzało się w bardzo odpowiedzialnych rolach: urodzony w Radzionkowie ksiądz Konstanty Ferdyn był proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny w Nowym Jorku, ojciec Eugeniusz Juretzko został biskupem w Kamerunie.
