Kiedy Gabriel Narutowicz poprawiał projekt zapory w Porąbce, zastosował wiele odwołań do innego swojego dzieła – przegrody w szwajcarskiej miejscowości Muhleberg na rzece Aar. Podobnie jak tam, także na rzece Sole powstała imponująca i ciężka konstrukcja. O rozwiązaniu takim myślano zresztą od dawna, szczególnie po wielkiej powodzi z 1903 roku, kiedy wzburzone wody poczyniły duże straty nawet w odległym Krakowie. Prace wstrzymał jednak wybuch I wojny światowej, inwestycję przeprowadzono więc już w odrodzonej Polsce. Narutowicz był tutaj jesienią 1919 roku, jednak prace nad imponującą tamą trwały aż do końca lat trzydziestych – nic w tym dziwnego, obiekt wysoki jest na ponad 37 metrów przy dwustu sześćdziesięciu metrach długości. Dopiero zimą 1936 roku zaporę uroczyście poświęcono a o całkowitym zalaniu docelowego terenu mówić możemy dopiero rok później.
