Mówiono o nim „najnowocześniejszy w Polsce”. Szczycono się, że jeden z jego peronów mierzący około 560 metrów jest najdłuższym peronem w Polsce i jednym z najdłuższych w Europie. Dziś Dworzec Główny w Częstochowie jest pamiątką polskiego postmodernizmu lat dziewięćdziesiątych. XX wieku. Dla miłośników tego okresu budynek projektu Ryszarda Frankowicza jest niewątpliwie „perłą architektury”. Będąc na tymże dworcu można odnieść wrażenie, że cofnęliśmy się w czasie. Praktycznie nic się nie zmieniło od czasów, kiedy w 1996 roku był tu prezydent Aleksander Kwaśniewski, który hucznie otwierał wtedy nowopowstały dworzec. Czerwone ramy w oknach zastępujących zewnętrzne ściany, neonowy zegar nad wejściem oraz elektromechaniczna tablica z rozkładem przyjazdów i odjazdów – wszystko niezmienne. Dworzec wydaje się jedynie bardziej opustoszały. I nie chodzi tu o brak podróżnych. Pomimo operującego normalnie ruchu kolejowego często bywają momenty, gdy zatłoczone perony mocno kontrastują z monumentalnym, niemalże wyludnionym wnętrzem dworca.
