Bielskie wyroby tkackie cieszyły się ogromnym wzięciem nie tylko w czasach niewielkich warsztatów rzemieślniczych. Na przełomie XVIII i XIX wieku rynki zbytu tutejszych sukienników sięgały aż po obszar Bliskiego Wschodu. W mieście pracowało ponad pół tysiąca mistrzów, rozwojowi sprzyjało nie tylko korzystne położenie na szlaku handlowym, ale i liczne zamówienia wojskowe: takie jak z okresu wojen napoleońskich. Zadekretowana przez Bonapartego polityka blokady kontynentalnej wyeliminowała ponadto bardzo silny brytyjski sektor włókienniczy; dało to bielskiemu ośrodkowi potężny impuls rozwojowy. Bardzo dobrze poradzono sobie z przejściem do metod wielkoprzemysłowych.
