Gdyby nie stalinowskie mroki początku lat pięćdziesiątych XX wieku, połączenie Bielska i Białej z pewnością nie byłoby tak łatwe. Mimo geograficznej bliskości, trudno znaleźć dwa aż tak odmienne organizmy miejskie. Bielsko od Białej oddzielała rzeka stanowiąca historyczną granicę między Śląskiem a Małopolską; do dziś jedną z dzielnic miasta jest Biała Krakowska. Przez meandrującą rzeczkę Białą często spoglądano na drugą stronę nie tylko z podejrzliwością, ale i z obawą. Wspólnym mianownikiem rzeka była tylko z jednego powodu – to nad nią (i często dzięki niej) w obu miastach rozwijało się tkactwo, później – włókiennictwo. Woda byłą środkiem do preparowania tkanin i napędzała maszyny. Stąd Bielsko dorobiło się miana śląskiego Manchesteru, choć czasem nazywano je także miastem stu przemysłów. Nastąpiło to już po stuleciach królowania rzemiosła, produkcji alkoholu oraz handlu, z którego i Bielsko, i Biała niegdyś słynęły.
