Ogrody botaniczne wpierw służyły edukacji lekarskiej. Adepci medycyny uczyli się w nich prawidłowo rozpoznawać rośliny służące konkretnym kuracjom – tak właśnie pracowały prekursorskie (powstałe w pierwszej połowie XVI wieku) placówki w Padwie i Pizie. Były one jednocześnie swoistymi aptekami wytwarzającymi naturalne lekarstwa podawane później chorym. Uważa się, że poprzednikami takich placówek były ogrody klasztorne. Epoka renesansu wypracowała podejście systemowe: ogród botaniczny miał być uporządkowaną kolekcją, która opisuje możliwe jak najszerzej wiedzę naukowców o świecie roślin. Powstał nawet model opisany jak cztery kwadraty tworzące jeden duży kwadrat. Jednym z najstarszych polskich ogrodów botanicznych jest obiekt w Krakowie, powołał go do życia Hugo Kołłątaj w roku 1783. Prowadzony przez Ministerstwo Środowiska rejestr zawiera dziś 37 placówek tego rodzaju, na świecie działa obecnie około dwa i pół tysiąca ogrodów botanicznych. Co roku odwiedzają je dwa miliardy gości.
