„Samotrzecia” w staropolszczyźnie oznacza kogoś występującego w towarzystwie dwóch innych osób. Tak właśnie w ikonografii przedstawiano zazwyczaj śwętą Annę – matkę Maryi, a zatem babcię Jezusa Chrystusa. Tak też namalował Annę Leonardo da Vinci – trzymającą na kolanach swoją córkę, która z kolei schyla się do małego Jezusa obejmującego baranka. Owa potrójność jest tu symboliczna – mamy nie tylko trzy ludzkie postaci, lecz również trzy pokolenia tej samej rodziny. Święta Anna Samotrzecia patronowała pannom młodym, małżonkom, kobietom spodziewającym się dziecka oraz paniom bezdzietnym. Obejmowała także opieką babcie, wdowy, rodziny z domostwami, stanowiła symbol łączności duchowej między pokoleniami. Na obszarze Śląska jej kult datuje się od początku XIV wieku, zaś bazylika na Górze Świętej Anny to nie tylko centralny ośrodek dedykowany świętej w Polsce, ale jeden z najważniejszych na świecie.
